ZAPALENIE OMACICZA I ZAPALENIE OTRZEWNEJ MIEDNICY MAŁEJ
Zapalenie opiacicza (perimetritis), czyli otrzewnej pokrywającej macicę oraz otrzewnej miednicy małej (pelveoperitonitis), nie są nigdy schorzeniami pierwotnymi, ale pozostają w ścisłym związku z wyprzedzającymi je procesami zapalnymi jajowodów, błony śluzowej i mięśniówki macicy lub przymacicza, rzadziej z przeniesieniem się zakażenia z wyrostka robaczkowego, jelita grubego czy też otrzewnej jamy brzusznej.
Zapalenie otrzewnej, ograniczone tylko do jej części znajdującej się w miednicy małej, może w pewnych przypadkach przenieść się na narządy miednicy wielkiej i doprowadzić do powstania ogólnego, czyli rozlanego zapalenia (peritonitis diffusa).
Przejście zapalenia otrzewnej miednicy malej w ogólne zapalenie otrzewnej jest w dużej mierze uzależnione od niedostatecznego i nierychłego odgraniczenia siecią i pętlami jelit pola zajętego przez proces chorobowy. Niewielki odsetek zapaleń miednicy małej nie pozostaje w związku z żadnym zakażeniem, ale jest następstwem miejscowego, mechanicznego podrażnienia, np. przy uwięźnięciu guza, skręcie szypuly torbieli jajnikowej, krwistku pozamacicznym itd,
W zasadzie rozróżniamy dwie postacie zapalenia otrzewnej miednicy malej : – i)postać, która odznacza się skłonnością do wytwarzania zrostów i 2) postać z wysiękiem ropnym i ze skłonnością do tworzenia się ropni w jamie Douglasa. Czasami może jedna postać przechodzić w drugą. Ropnie w jamie Douglasa tworzą się najczęściej w przebiegu ropnych zapaleń jajowodów, kiedy wydzielina spływa na otrzewną przez ich ujście brzuszne lub gdy pęknie ropniak trąbki.
Dodaj komentarz