OKRES POKWITANIA CZĘŚĆ 3
Przyjąwszy za normę w naszym klimacie występowanie pierwszej miesiączki między ta-16 rokiem życia, musimy się zawsze liczyć z możliwością przyspieszenia lub opóźnienia pokwitania, zależnie od warunków, w jakich ustrój kobiecy się znajduje, i od szeregu czynników, które na to wpływają (środowisko, rasa, odżywienie, przebyte choroby itd.).
Zaburzenia pokwitania polegają jednak nie tylko na jego przyspieszeniu (pubertas praecox) lub opóźnieniu (pubertas tarda), ale i na zmianach w rozwoju osobnika, spowodowanych niejednokrotnie przez trudne do wykazania czynniki związane z działaniem gruczołów dokrewnych, wpływem ośrodkowego układu nerwowego itd.
W zasadzie można rozróżnić trzy typy przedwczesnego pokwitania, znamionujące się pewnymi różnicami klinicznymi i przyczynowymi. Pierwszy, to przedwczesne pokwitanie pierwotne, konstytucyjne. Drugi wywołany jest przez gruczoły dokrcwne, przede wszystkim jajniki, rzadziej szyszynkę mózgową i nadnercze (macrogenitosomia Pelizzi), pobudzone do działania najczęściej przez guzy rozwijające się w ich podściclisku. Schorzenia przysadki mózgowej odgrywają również ważną rolę. Zapewne o wcześniejszym pokwila- niu decyduje w pewnej mierze zaburzenie równowagi między hormonem wzrostu a hormonami płciowymi, które działają antagonistycznie. Wcześniejsze ograniczenie działania‘hormonu wzrostu (z najrozmaitszych przyczyn) musi z konieczności pociągnąć za sobą wcześniejsze wystąpienie pokwitania. Do tej grupy należałoby również zaliczyć przedwczesne pokwitanie wywołane doświadczalnym wyjęciem śledziony i w pewnych przypadkach późnej krzywicy.
Trzeci rodzaj przedwczesnego pokwitania jest spowodowany przez pewne cierpienia ośrodków nerwowych, które, jak wiadomo, pozostają w łączności z układem gruczołów dokrewnych, a więc i z jajnikami. Świadczy o tym stosunkowo częste zatrzymanie się miesiączki w przebiegu schorzeń układu nerwowego.
Dodaj komentarz