Medice cura te ipsum
Mózg
Grzecznościowe pochlebstwo w stosunku do pacjenta, któremu udało się zamknąć okno, przed godziną nie chcące się otworzyć, kuracjusza, który opracował własny system planowania zabiegów itd.
Funkcjonowanie erotyczne dorosłego człowieka
Analizując funkcjonowanie erotyczne człowieka dorosłego nietrudno dostrzec, jak istotne są w tym wypadku jego doświadczenia społeczne wyniesione z okresu dzieciństwa. W pewnym uproszczeniu można by powiedzieć, że to wszystko, co wydarzyło się w sferze kontaktów społecznych przed uzyskaniem dojrzałości płciowej, stanowi swoisty bank doświadczeń, z którego człowiek dorosły korzysta niezależnie od tego, czy zdaje sobie z tego sprawę, czy też nie. Działa tutaj prawo pierwszego treningu (pierwszych od ruchowo-warunkowych schematów postępowania), które, jak wiadomo, odgrywa istotną rolę w każdym przejawie funkcjonowania żywego organizmu. Dlatego właśnie niektórych ludzi spotykają niepowodzenia już na samym początku ich życia erotycznego, kiedy z pozoru nie mają jeszcze w tej dziedzinie żadnych doświadczeń. Zrozumieć źródła tych niepowodzeń można tylko wówczas, jeśli pamięta się, że zachowanie człowieka jest procesem ciągłym, trwającym od narodzenia aż do śmierci i podjęcie jakiejkolwiek nowej działalności jest zawsze obciążone tym, co już było, doświadczeniami z podobnych, wcześniejszych sytuacji. Powyższa teza ma szczególne zastosowanie wobec funkcjonowania erotycznego, które jest sensu stńcto funkcjonowaniem społecznym, wzbogaconym o przeżycia seksualne. Interakcje społeczne, rozgrywające się w rodzinie, wśród rówieśników, w środowiskach znanych i nieznanych są formami modelowymi, pozostawiają po sobie określone doświadczenia w zapisie pamięciowym i determinują zachowanie erotyczne człowieka dorosłego. Względna trwałość pierwszych powiązań odruchowo-warunkowych powoduje trudności we wprowadzaniu korekty do funkcjonowania społecznego w wieku dojrzałym. Korekta taka wymaga najczęściej stosowania skomplikowanych oddziaływań psycho- i socjoterapeutycznych. Dlatego też jest w pełni uzasadnione rozwijanie szerokiej działalności profilaktycznej, polegającej na kształtowaniu zdrowych podstaw erotyki. Można to osiągnąć, pamiętając, że dbałość o prawidłowy rozwój społeczny dziecka jest działaniem procentującym dopiero po kilku latach. Umiejętność nawiązywania i rozwijania prawidłowych interakcji seksualnych stanowi istotny składnik tzw. szczęścia osobistego i zaczyna kształtować się już w okresie dzieciństwa, kiedy wielu rodziców traktuje swoje dzieci jako istoty aseksualne.
Żródło gruźlicy otrzewnej
Źródłem, z którego gruźlica przenosi się na otrzewną, są bardzo często gruczoły śródpiersiowe, jelita, opłucna oraz węzły chłonne krezki jelitowej. Zwykle ulega zakażeniu otrzewna miednicy małej. Dzięki zrostom, jakie wytwarzają się między jelitami, przychodzi często do otorbienia i oddzielenia miejsc chorych od reszty jamy brzusznej, tak że ta ostatnia w wielu przypadkach nie zostaje zajęta przez proces gruźliczy. Według Williamsa w 40-50°/0 przypadków zakażenie przenosi się jednak z dna miednicy, tj. z zatoki Douglasa, do jamy brzusznej. Jama Douglasa wykazuje też w tych przypadkach ogólnej gruźlicy otrzewnej największe zmiany, jakkolwiek w pewnych jej postaciach zajęte być mogą i inne odcinki jamy brzusznej (np. okolica prawego podbrzusza w tbc. ileocae- calis).
Przeciętny czas trwania erekcji
U pykników dochodziło w ciągu nocy także do 5 erekcji, które trwały 102,4 minut. „Przeciętny” moment pojawiania się i czas trwania erekcji nie różniły się w znaczny sposób od ogólnej przeciętnej, podobny był również przebieg erekcji (okresowy, aperiodyczny, nieregularny).
Masy hialinowe
Masy hialinowe ulegają bowiem często rozpuszczeniu i tworzą w utkaniu guza jakby torbielki, które mogą łączyć się z sobą. Nie mają one, rzecz prosta, wyściółki nabłonkowej, jak prawdziwe torbiele, a ściany ich utworzone są przez materiał szklisty, który jeszcze nie uległ rozpuszczeniu. Należy przyjąć, że istnieją postacie przejściowe między zwyrodnieniem szklistym i śluzowym.
– c)Zwyrodnienie tłuszczowe (degeneratio adiposa). Ten rodzaj zwyrodnienia mięśniaka jest zjawiskiem o wiele rzadszym niż zwyrodnienie szkliste. Polega ono na pojawianiu się we włóknach mięśniowych guza maleńkich kropelek tłuszczu. Mięśniaki, które uległy temu zwyrodnieniu, wykazują na przekroju barwę żółtawą. Zwyrodnienie tłuszczowe może występować w mięśniakach obok szklistego. Jest rzeczą znamienną, że poprzedza ono bardzo często obumarcie mięśniaka lub jego zwapnienie.
– d)Zwapnienie (degeneratio calcarosa). Pojawianie się złogów wapnia w mięśniakach jest następstwem zmian chemicznych, którym podlegają substancje tłuszczowe występujące we włóknach mięśniowych guza w przebiegu zwyrodnienia tłuszczowego oraz wskutek powstawania nierozpuszczalnych ich związków z solami wapnia, pobranymi z krwi. Do zwyrodnienia tego rodzaju przychodzi często u osób starszych. Zwapnienie mięśniaka może dotyczyć jego obwodowych części lub też całego guza (kamienie maciczne). Najczęściej ulegają zwapnieniu guzy podsurowicze. Stwierdzenie zwapnienia mięśniaka na zdjęciu rentgenowskim jest rzeczą bardzo łatwą.
– e)Obumarcie mięśniaka (necrosis myomatis). Zmiany mar- V' twicze stwierdza się w około 5% wszystkich mięśniaków usuniętych drogą operacji. Dotyczą one głównie części dośrodkowych guza, które są zwykle odgraniczone od części zdrowych lirią demarkacyjną.
MECHANIZMY FIZJOLOGICZNE O PODŁOŻU BIOLOGICZNYM
Do dzisiejszego dnia nie wyjaśniono ostatecznie, które z powyższych czynników (biologicznych, psychicznych, społecznych) odgrywają zasadniczą rolę w poszczególnych etapach rozwoju ontogenetycznego człowieka. Przez dość długi czas większość badacz', a zwłaszcza tych zorientowanych psychoanalitycznie uważała, że najważniejszy wpływ na przeżycia i zachowania seksualne wywierają czynniki psychiczne oraz związane z nimi wpływy społeczno-kulturowe. Zasadniczych przyczyn zakłócających zdolność do odczuwania seksualnego oraz zniekształcających czynności seksualne dopatrywano się w rozlicznych i różnorodnych negatywnych przeżyciach (urazach psychicznych), które spełniały rolę hamulców psychicznych w seksualnej sferze osobowości. Innymi zasadniczymi czynnikami miały być negatywne nastawienia do seksualności wpajane przez środowisko społeczne, a uwarunkowane tradycją kulturową. Nie negując siły wpływów czynników psychicznych i społecznych nie należy jednak zapominać o istnieniu i oddziaływaniu czynników biologicznych (fizjologiczno-konstytucjonalnych). Tak na przykład Money (1961) stoi na stanowisku, że zdolność fizjologiczna (uwarunkowana czynnikami biologicznymi) jest składnikiem najważniejszym – determinującym zdolność przeżywania oraz siłę reakcji seksualnych. Te właśnie czynniki miałyby między innymi decydująco uwarunkowywać zdolność do przeżywania orgazmu u kobiety oraz wiek kobiety, w którym przeżywa ona pierwszy w życiu orgazm. Wydaje się jednak, że na obecnym etapie rozwoju nauki nie można z całą pewnością udowodnić jednoznacznej przewagi oddziaływania składników biologicznych, psychicznych lub społecznych. Nie ma to też praktycznego znaczenia dla seksuologii. Ostateczna zdolność do odczuwania i reakcji seksualnych jest wypadkową oddziaływania konstelacji wszystkich trzech wyżej wymienionych czynników, których natężenie zmienia się w procesie rozwoju ontogenetycznego człowieka. Największe zmiany zachodzą przy tym w obrębie czynników psychicznych, natomiast najmniejsze w obrębie czynników biologicznych.
MACICA
Ze względu na ścisły związek między błoną śluzową macicy a jej podłożem mięsnym podział zapaleń macicy na toczące się w jej śluzówce lub mięśniówce jest już zarzucony i obie te sprawy chorobowe omawiane są równocześnie.
Kopulacja z zapłodnieniem zewnętrznym i wewnętrznym
Ten typ aktu seksualnego nazywany jest już kopulacją. Jest to bardzo prymitywna forma kopulacji występująca jedynie u zwierząt wodnych, między innymi u żab. Tak na przykład u północnoamerykańskiej żaby (Rana pipens), z nadejściem wiosny, najpierw samce, a następnie samice wychodzą ze stanu hibernacji z drogami rodnymi wypełnionymi dojrzałymi gametami. Zachowanie seksualne samców sprowadza się w tym czasie do prób krycia wszystkich pojawiających się w polu widzenia obiektów, o wymiarach zbliżonych do wymiarów samic. Jeśli krytym osobnikiem okazuje się samiec lub samica po złożeniu jaj, to osobniki takie reagują wtedy wydając specyficzny skrzek. Dźwięk ten jest bodźcem sygnalnym powodującym natychmiastowe zwolnienie uścisku. Natomiast jeśli krytym osobnikiem okazuje się samica z dojrzałymi jajami, wtedy po pewnym czasie zaczyna ona składać ikrę. Towarzyszące składaniu ikry specjalne pompujące ruchy stają się dla samca bodźcem do wydalania nasienia.
ZROSTY GUZÓW JAJNIKA
Zrosty guzów jajnika z otoczeniem są zwykle albo następstwem skrętu ich szypuly, albo też zakażenia. Tworzą się one raczej w przypadkach guzów małych i średnich niż dużych. Mogą także powstawać miejscowo, jeśli pewne części ściany guza ulegną zwyrodnieniu tłuszczowemu w związku z zaburzeniami krążenia krwi. Sprawy chorobowe o charakterze zapalnym w obrębie narządów sąsiadujących z guzami jajnika doprowadzają również do zrostów między jajnikiem i otoczeniem. Jest rzeczą znamienną, że torbiele jajnika częściej wywołują zrosty niż guzy lite, jakkolwiek wlókniaki i mięśniaki muszą działać bardzo drażniąco na otrzewną.
Pedagog i nauki seksuologiczne
Jak w zakresie wychowania, tak też w zakresie spraw seksualnych pedagog jest obowiązany do mówienia o sprawach seksu głównie w sensie normatywnym (jak być powinno, co powinno się robić, jak powinno się w takiej sytuacji zachować itd.), podczas gdy lekarz, a także socjolog mogą się ograniczać tylko do rzeczowego opisu (jak jest i dlaczego tak jest), nie wypowiadając się na temat, czy tak być powinno, w moralnym znaczeniu słowa „powinno”. Wobec braku dotąd naukowo uzasadnionej i nowoczesnej wersji etyki seksualnej, niezależnej od religii, ta normatywność mówienia o sprawach seksu przez pedagogów kryje w sobie niejedno niebezpieczeństwo. Niebezpieczeństwa i niedogodności nie mogą jednak zwolnić pedagoga od obowiązku wartościowania moralnego zjawisk i zachowań seksualnych oraz normatywnego moralnie mówienia
Przypadki wrodzonego tyłozgięcia i tyłopochylenia macicy
Macicę nie dającą się odprowadzić, a nie połączoną zrostami z prostnicą lub tylną ścianą miednicy, można z pewnością podnieść z dna zatoki Douglasa i przesunąć po zastosowaniu narkozy na miejsce typowego jej położenia.
Niekiedy trzon w tyłozgięciu macicy daje się podnieść i odprowadzić mimo istnienia zrostów między nim a tylną ścianą miednicy (retrojłexiofixata reponibilis),/ a to wskutek ich długości.
Leczenie. Tyłozgięcie i tyłopochylenie macicy wymagają w zasadzie leczenia tylko wtedy, gdy stwierdzimy z całą pewnością, że podmiotowe cierpienia chorej pozostają w związku ze zmianą położenia macicy. Jeśli pacjentka nie skarży się na żadne dolegliwości, a przemieszczenie macicy stwierdzi się przypadkowo podczas badania ginekologicznego, nie zawsze jest wskazane zwracać na to uwagę pacjentki.