CHOROBA KRWOTOCZNA NOWORODKÓW
Między 2 a 5 dniem życia stwierdza się u wszystkich noworodków obniżenie poziomu protrombiny, czynnika VII i czynnika Stuarta. Jak wiadomo, czynniki te tworzą się w wątrobie przy współudziale witaminy K. Niedobór ich w pierwszych dniach życia jest też w głównej mierze następstwem niedoboru witaminy K. Synteza witaminy K jest bowiem u noworodka niedostateczna wobec niewytworzenia się odpowiedniej flory bakteryjnej (B. coli). Dodatkową przyczyną niedoboru protrombiny, czynnika VII i czynnika Stuarta jest niedojrzałość wątroby (zwłaszcza u wcześniaków), lub jej uszkodzenie (związane z niedotlenieniem u noworodków urodzonych w zamartwicy).
Zaburzenia w procesie hemostazy, wynikające z niedoboru protrombiny, czynnika VII i czynnika Stuarta, u większości noworodków przebiegają skrycie i manifestują się jedynie przedłużonym czasem krzepnięcia i przedłużonym czasem protrombinowym. Niekiedy dochodzi jednak do objawów krwotocznych. Spostrzegamy wtedy krwawienia z pępowiny, skóry lub błon śluzowych. Między 3 a 5 dniem życia mogą wystąpić krwawienia do tkanki mózgowej z uszkodzonych przy porodzie drobnych naczyń krwionośnych. Stwierdzamy wtedy istnienie krwawienia śródczaszkowego u noworodka, który bezpośrednio po porodzie nie wy- kazywał żadnych cech urazu porodowego. Następstwem krwawienia z przewodu pokarmowego są krwawe stolce (maelena neonatorum).
Dodaj komentarz