TWIERDZENIE ARIENSA
Rozwój badań nad LBA doprowadził na drodze sprzężenia zwrotnego do dalszego podziału populacji receptorów p-adrenergicznyeh. Jeśli pominąć efemeryczne koncepcje receptorów y i 5, to najtrwalszy okazał się zaproponowany przez Landsa i wsp. w 1967 r. [574] podział na receptory znajdujące się w sercu i w jelitach oraz receptory (i, obecne w oskrzelach, macicy i naczyniach krwionośnych. Słuszność tego podziału jest zresztą również kwestionowana [304, 1041], Niektórzy autorzy wydzielają ponadto podgrupę metabolicznych receptorów p-adrenergicznych [285].
Ostatnio coraz częściej napomyka się o presynaptycznym receptorze [3-adrenergicznym, który miałby być bardziej wrażliwy na działanie adrenaliny niż noradrenaliny. Pobudzenie tego receptora prowadziłoby do zwiększenia wydzielania noradrenaliny z zakończenia adrenergicznego do szczeliny synaptycznej, a więc miałoby skutek odwrotny do pobudzenia presynaptycznego receptora a2.
Ariens [41] uważa, że postsynaptyczne receptory są receptorami przystosowanymi do interakcji z przekaźnikiem nerwowym – noradrenaliną uwalnianą z sympatycznych zakończeń nerwowych – podczas gdy receptory B2 są receptorami do interakcji z hormonem – adrenaliną. Proponuje się nawet zmianę nomenklatury B2 = BH = BE, przy czym wskaźniki mia- łyby oznaczać odpowiednio: H – hormon, E – epinefryna (adrenalina), natomiast Bt = Bx = B_N (T – transmiter, N – norepineiryna).
Dodaj komentarz