NEUROLEPTYKI BUTYROFENONOWE I ZWIĄZKI POKREWNE
Do tej grupy neuroleptyków należą: haloperydol (Haldol), triflupery- dol (Trisedyl), pimozyd (Orap), fluspirylen (Imap) i inne leki. Jakkolwiek leki te budową chemiczną znacznie różnią się od dwóch poprzednio omówionych grup leków neuroleptycznych, to jednak ich zasadniczy kierunek działania jest zbliżony. Nieco inny jest jednak skutek działania leków. Właściwe pochodne butyrofenonu, to jest haioperydol i triflu- perydo], wywierają głównie wpływ uspokajający, a związki zbliżone do butyrofenonu, to jest pimozyd i fłuspirylen, wykazują działanie aktywizujące [125], W leczeniu pochodnymi butyrofenonu, w odróżnieniu od pochodnych fenotiazyny i tioksantenu, obserwuje się więcej objawów ze strony układu pozapiramidowego, a mniej objawów o charakterze zaburzeń autonomicznych [43, 62].
Niekorzystne zmiany stanu psychicznego w leczeniu pochodnymi butyrofenonu, podobnie jak przy innych neuroleptykach, mogą wyrazić się:
– a) nadmiernym zahamowaniem ruchowym, uczuciem zmęczenia [64] i zaburzeniami snu [15] pr2y stosowaniu haloperydolu lub trifluperydolu
– b) objawami niepokoju i pobudzenia ruchowego w początkowych okresach leczenia neuroleptykami aktywizującymi (pimozyd, fłuspirylen}: [88]
– c) obniżeniem nastroju [31, 81] jednak niekiedy bywają pomocne w zwalczaniu niepokoju towarzyszącego depresji [62]
– d) przejściowym stanem majaczenia w pojedynczych przypadkach [4, 15].
Dodaj komentarz