GLUKAGON – ZASTOSOWANIE W LECZNICTWIE I DIAGNOSTYCE
Leczenie hipoglikemii poinsuiinowej. Podskórne lub domięśniowe wstrzyknięcie 1-2 mg glukagonu zwykle zwiększa glikemię w ciągu 8-10 min ustąpienie objawów neuroglikopenii poinsuiinowej obserwuje się przeciętnie po 20-30 min. Działanie to wynika z pobudzenia glikogenolizy w wątrobie. Reakcja hiperglikemizująca może więc zachodzić u osób, u których w momencie wstrzyknięcia glukagonu istnieje wystarczający zapas glikogenu w hepatocytach. Z tego względu podanie glukagonu może nie dać efektu hiperglikemizującego u osób niedożywionych lub wyniszczonych, np. w ciężkiej, niewyrównanej cukrzycy, u dzieci z ke- tozą pohipoglikemiczną, u osób z niedoborem alaniny we krwi. Glukagon nie przywraca także do wartości prawidłowych glikemii u osób z hi- poglikemią wywołaną pochodnymi sulfonylomocznika oraz w przebiegu zatrucia etanolem. Substancje te bowiem unieczynniają glikogenolitycz- ne enzymy będące punktem uchwytu działania glukagonu. Podobnie hi- perglikemizujące działanie glukagonu nie pojawia się u osób z hipogli- kemią powodowaną przez nowotwory złośliwe, umiejscowione poza trzustką. Jak wiadomo, ryzyko hipoglikemii powstaje u chorych na cukrzycę leczonych insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika, którzy otrzymują leki (ł-adrenolityczne. Blokada receptorów (1 opóźnia i tłumi fizjologiczne zwiększenie wydzielania glukagonu w odpowiedzi na hipo- glikemię.
Dodaj komentarz