Splenomegalia
Z hematologicznego punktu widzenia interesujące jest zjawisko tzw. hipersplenizmu, czyli nadczynności śledziony. Polega ono na tym, że wzmożone niszczenie przez śledzionę krwinek czerwonych, granulocy- tów i płytek, lub też nadmierne hamowanie ich dojrzewania w szpiku, prowadzi do niedokrwistości, granulocytopenii i trombocytopenii. Stanom tym towarzyszy zwykle hiperplastyczny obraz szpiku z przewagą komórek niedojrzałych. Objawy hipersplenizmu idą zwykle w parze z powiększeniem się śledziony. Mogą one towarzyszyć rozmaitym stanom chorobowym, które przebiegają ze splenomegalią.
Splenomegalia jest u dziecka zjawiskiem częstym. Większość spleno- megalii związanych ze schorzeniami układu krwiotwórczego została już omówiona (niedokrwistości hemolityczne, białaczki, ziarnica złośliwa, sarkoidoza, siatkowice, mięsak chłonny, niekiedy małopłytkowość samoistna). Spośród splenomegalii na tle schorzeń niehematologicznych, wykraczających poza tematykę niniejszego rozdziału, omówimy tylko zespół Bantiego. Stanowi on bowiem bardzo charakterystyczny przykład zmian we krwi związanych z hipersplenizmem.
Dodaj komentarz