Przepona miednicza
Przepona miednicza jest utworzona, jak już wielokrotnie wspominano, przez mięśnie dźwigacze odbytu i mięśnie przepony moczowo-płciowej (m. trigoni uro- genitalis).
W warunkach prawidłowych szczelina płciowa w przeponie miedniczej jest wąska. Uniemożliwia ona obsuwanie się ku dołowi części rodnych także i dlatego, że mięśnie tworzące dno miednicy przeciwdziałają czynności tłoczni brzusznej kurcząc i zwężając jeszcze bardziej szczelinę płciową, ilekroć pod działaniem tłoczni brzusznej następuje wzrost ciśnienia wewnątrz jamy otrzewnowej. W bezpośredniej bliskości szczeliny płciowej znajdują się w warunkach fizjologicznych tylko cewka moczowa, część pęcherza moczowego i mały odcinek pochwy, które podtrzymywane są jednak przez przeponę moczowo-płciową i międzykrocze.
Stosunki zmieniają się, jeśli szczelina płciowa ulegnie poszerzeniu. Wówczas bowiem narządy lub części narządów znajdujące się w jej pobliżu mogą pod wpływem działania tłoczni brzuszne:) ulec wypchnięciu przez hiatus genitalis, który tworzy jakby wrota przepukliny.
Osłabienie i upośledzenie mięśniowej przepony miedniczej, które ma tak wielkie znaczenie dla procesu obniżania się i wypadania kobiecych części rodnych, tłumaczy się: i) albo istnieniem pewnych nieprawidłowych warunków anatomicznych, dotyczących tej przepony, 2) albo spaczeniem fizjologicznych czynności mięśni, które stanowią dno miednicy, przede wszystkim mięśni diwigaczy odbytu. Rzecz zrozumiała, że oba te zboczenia mogą występować równocześnie.
Powstanie wspomnianych nieprawidłowych warunków anatomicznych dotyczących przepony miedniczej pozostaje z reguły w związku z urazem porodowym. Poród staje się powodem poszerzenia i wydłużenia szczeliny płciowej wskutek pęknięcia lub zgniecenia oraz następowego zwiotczenia mięśni dźwigaczy odbytu.
Dodaj komentarz