Postacie gruźlicy
Zmiany gruźlicze w błonie śluzowej rozpoczynają się najczęściej w okolicy ujścia brzusznego jajowodu, rzadziej w jego odcir.ku przy macicznym później jednak gruzełki pojawiają się w całym jajowodzie i to nie tylko w obrębie błony śluzowej, ale i w warstwie mięśniowej. Jajowód staje się grubszy i twardszy, głównie wskutek przerostu tkanki łącznej. Obok jednostajnego zgrubienia ścian trąbki stwierdza się również (zwykle w okolicy cieśni jajowodu) paćiorkowate guzki (salpingitis nodosa). Tworzą się one wskutek bujania nabłonka i jego wrastania głęboko w tkankę łączną i w mięśniówkę. Powstające w ten sposób obrazy anatomiczne przypominają czasem w badaniu mikroskopowym gruczolako-mięśniaka (pseuioadenomyoma). Jeżeli proces gruźliczy trwa dłużej, może dojść do zupełnego lub prawie zupełnego zniszczenia błony śluzowej, w obrębie której powstają rozlegle owrzodzenia gruźlicze.
Ujście brzuszne trąbki pozostaje przez długi czas – lub nawet na zawsze – drożne niekiedy sterczą z niego do jamy otrzewnowej serowate masy. Jeżeli ujście zarośnie, nagromadzony wysięk i masy serowate doprowadzają – wcześniej lub później – do rozdęcia jajowodu.
Mianem śródmiąższowego zapalenia gruźliczego (salpingitis iniersti- tialis tbc.) określamy zmiany zapalne, zachodzące pod wpływem prątków gruźlicy w ścianie jajowodu. Liczne gruzelki i serowate ogriska powstają w mięśr.iówce trąbki wskutek zakażenia przenoś ąccgo się tu drogą naczyń krwionośnych lub chłonnych. Schorzenie to może się przenieść na warstwy glętsze utkania ściany jajowodu także w późniejszym okresie typowego gruźliczego zapalenia błony śluzowej (endosalpingitis – ryc. 130).
Dodaj komentarz