PARATHORMON – BIOCHEMIA, REGULACJA WYDZIELANIA I MECHANIZM DZIAŁANIA
Parathormon (PTH) składa się z 84 aminokwasów, tworzących linearny łańcuch polipeptydowy. Prekursorami PTH-(1-84) jest prepro-PTH – – składający się z 31 dodatkowych aminokwasów oraz pro-PTH, o łańcuchu 6-aminokwasowym, połączonym z N-końcowym aminokwasem PTH-(l-84). Aktywność biologiczna parathormonu jest związana z N-końcowym fragmentem cząsteczki parathormonu, składającym się z 29 aminokwasów PTH-(1-29). W surowicy krwi stwierdza się C-końcowe frag. menty parathormonu (w największym stężeniu), nie zmieniony hormon, tj. PTH-(1-84) (w znacznie mniejszym stężeniu) oraz N-końcowe fragmenty parathormonu (w najmniejszym stężeniu).
Głównym regulatorem wydzielania parathormonu przez gruczoły przytarczyczne jest stężenie jonów Ca2+ w surowicy krwi, a ściślej stężenie wapnia zjonizowanego. Hipokalcemia pobudza, natomiast hiperkalcemia hamuje wydzielanie parathormonu.
Rozkład parathormonu zachodzi głównie w narządach docelowych tego hormonu, tj. w nerkach i kościach. Stwierdzono ponadto przemianę PTH-(1-84) w wątrobie. Nie wykazano natomiast oczyszczania krwi z fragmentów tego hormonu po przejściu przez wątrobę.
Okres półtrwania PTH-(1-84) wynosi mniej niż 20 min, fragmentów N-końcowych 4-6 min, natomiast fragmentów C-końcowych 20-25 min.
Parathormon stanowi ważne, a może nawet najważniejsze ogniwo, w regulacji gospodarki fosforanowo-wapniowej.
Dodaj komentarz