Czytelnicy komentują

  • Dorota Nieskalana on Środki pobudzające Moim zdaniem szkoda zdrowia na takie środki pobudzające. Lepiej jest się dobrze wyspać, zacząć się dobrze odżywiać i uprawiać jakieś sporty. Nie trzeba faszerować się żadnymi lekami :) Ale kto co lubi. Na sen, owszem można brać jeżeli ktoś ma na praw (25/02/2015 at 8:08 PM)

Sprawdź

Medycyna

Sprawdź

Lekarz

PROBLEMY I KONTROWERSJE MORALNE SEKSUOLOGA CZĘŚĆ 3

Wszystko to sprawia, że w rozwoju seksuologii (która początkowo ujmowana była jako nauka o fizjopatologii narządów płciowych i narządów sterujących funkcjami seksualnymi) dokonuje się ewolucja w kierunku ujmowania jej jako nauki o fizjologii i patologii więzi międzyludzkich, na podstawie oczywistego faktu, że funkcje seksualne spełniają rolę instrumentalną wobec więzi międzyludzkich. Tak pojmowana seksuologia, a także seksuologia lekarska, zajmuje się nie tylko badaniem biologiczno-fizjo- logicznych, ale także psychologicznych oraz społeczno-kulturowych uwarunkowań funkcji seksualnych i więzi uczuciowo-seksualnych. Zajmuje się więc – oprócz regulacji biologicznych mechanizmów tkwiących u podłoża funkcji seksualnych – regulacją życia intymnego, rozgrywającego się na tle całokształtu kontaktów międzyludzkich. Ta ewolucja seksuologii jako nauki spowodowała m.in. dwojakiego rodzaju następstwa. Przede wszystkim spowodowała przesunięcie głównych zainteresowań na więzi międzyludzkie, co z kolei doprowadziło do znacznego rozszerzenia zakresu problematyki moralnej w układzie lekarz-pacjent, która nie była tak nasilona wówczas, gdy seksuologia zajmowała się jedynie regulacją funkcji seksualnych. Przy tym doszło do pewnych, nadal istniejących, kontrowersji między seksuologami, szeroko pojmującymi seksuologię jako naukę i rozumiejącymi instrumentalną rolę funkcji seksualnych oraz konieczność „wmontowania” tych funkcji w całokształt przeżyć człowieka – a seksuologami o podejściu czysto somatycznym, zadowalającymi się jedynie regulacją biologicznego podłoża funkcji seksualnych. Pomijam tu już fakt, że do rzeczowej dyskusji nad określeniem kierunków rozwoju seksuologii jako nauki włączyło się również, z typowym dla nich tupetem, wielu pseudoseksuologów, wprowadzając -r zamiast rzeczowej wiedzy i znajomości zawodu – elementy jedynie ' „zdrowego' rozsądku”.

Czytaj dalej

Macica

Macica (uterus, hystera, metra) u dojrzałej, nieciężarnej kobiety, ma kształt spłaszczonej gruszki zwróconej grubszym końcem do góry, o długości 7-9 cm. Służy do przyjęcia zapłodnionego jaja, dostarczenia po- żywienia i materiału budulcowego dla rozwijającego się płodu oraz dó wydalenia dojrzałego płodu w czasie porodu. .

Czytaj dalej

Normalne i patologiczne formy zachowań seksualnych

Przedstawione powyżej pojęcia obejmują wszelkie formy zachowań seksualnych (zarówno zachowania „normalne”, jak i patologiczne), co pozwala na ich zastosowanie do różnorodnych zachowań spotykanych u poszczególnych ludzi. Warto zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z aktualnie obowiązującym systemem norm społecznych w pełni apro- 20 – Seksuologia społeczna bowane są jedynie niektóre zachowania należące do grupy interakcji heteroseksualnych, a mianowicie interakcje seksualne w małżeństwie. W stosunku do innych form ogół społeczeństwa wykazuje postawę mieszczącą się na continuum od tolerancji (samogwałt, niektóre formy jednostronnych zachowań seksualnych) poprzez niechęć (zachowania homoseksualne, prostytucja), do wrogości wyzwalającej interwencję (czyny lubieżne z małoletnimi, gwałty). Oznacza to, że potrzeba seksualna może być zaspokajana w pełni swobodnie jedynie w małym wycinku możliwego zakresu działań, co ją wyraźnie odróżnia od innych potrzeb, których forma zaspokojenia jest znacznie bardziej dowolna. Uzyskaniu pożądanego sposobu funkcjonowania seksualnego służą oddziaływania społeczno-wychowawcze, które mogą również doprowadzać do wadliwego funkcjonowania, jeśli zostaną niewłaściwie ukierunkowane lub realizowane nieodpowiednimi metodami. Zaburzenia społecznej funkcji zachowań seksualnych są bowiem prawie zawsze wyuczone lub wynikają z nie dość intensywnego uczenia zachowań prawidłowych. Powyższe twierdzenie nie dotyczy jedynie małej grupy ludzi, którzy z powodu znacznego niedorozwoju umysłowego lub poważnych defektów organicznych ośrodkowego układu nerwowego wykazują niezdolność do wyuczenia się prawidłowych form funkcjonowania społecznego.

Czytaj dalej

RECEPTORY DOTYKOWE ZAWARTE W SKÓRZE

Wielu autorów zwraca uwagę na różnice między mężczyzną a kobietą jeśli chodzi o receptory dotykowe zawarte w skórze. Różnice te sprawiają, że kobieta łatwiej może osiągać orgazm przez stymulację różnych okolic skóry (poza nai’ządami płciowymi), co związane jest z posiadaniem szerszego pola erotogennego. Nie tylko orgazm, ale i proces inicjacji pobudzenia seksualnego może być u kobiety łatwiej zapoczątkowany poprzez stymulację bardziej różnorodnych okolic ciała (nie tylko poza narządami płciowymi, ale i poza typowymi drugorzędowymi strefami erogenicznymi). U kobiety pewną rolę odgrywa też większe zróżnicowanie rodzaju samej stymulacji seksualnej, zgodnie z którym reaguje ona szybko jedynie na optymalną dla niej stymulację. Wybiórczość rodzaju stymulacji seksualnej zdaje się mieć mniejsze znaczenie u mężczyzn. Pospiszyl (1979) pisze wręcz o większej wrażliwości skórnej kobiety przejawiającej się między innymi w tym, że posiada ona więcej stref erogenicznych. Zgodnie z tym autorem większe uwrażliwienie skóry kobiety na bodźce dotykowe oraz transformacja ich na bodźce seksualne przyczynia się także do tego, że przebieg podniecenia seksualnego u kobiety jest wolniejszy. Przyczyną tego jest: 1. Większa ilość „wejść”, potrzebnych dla zapoczątkowania i przebiegu podniecenia seksualnego stwarzająca konieczność bardziej wszechstronnej i długotrwałej stymulacji. Z mechanizmem tym wiąże się też większa podatność na „szumy” lub „zakłócenia” (operując językiem cybernetycznym) sprawiająca, że przebieg podniecenia seksualnego u kobiety w większym stopniu uzależniony jest od różnorodnych wpływów towarzyszących stymulacji seksualnej. 2. Istnienie specyficznych miejsc uwrażliwienia seksualnego („ogniska zmysłowe”, „punkty rozkoszy”) oraz związanych z nimi niepowtarzalnych rodzajów stymulacji seksualnej (kolejność, intensywność, sposób stymulacji) zapewniających optymalny przebieg cyklu reakcji seksualnych. Czynniki te sprawiają, że partner w ogóle mniej doświadczony seksualnie lub nie posiadający rozeznania w mechanizmach stymulacji u konkretnej kobiety ma mniejsze szanse spowodowania optymalnego przebiegu cyklu reakcji seksualnych, niż partner zaznajomiony z tymi mechanizmami (wskutek utrzymywania kontaktów seksualnych przez dłuższy czas z daną kobietą).

Czytaj dalej

Bóle miesiączkowe

Bóle miesiączkowe (dysmenorrkoea) mają swe źródło w przekrwieniu narządów miednicy małej, powstającym w każdej miesiączce. Pociąga ono za sobą czasowe powiększenie się (obrzęk) mięśniaka, co staje się przyczyną wybitniejszego rozciągnięcia ściany macicy, odczuwanego jako ból.

Czytaj dalej

Schemat regulacji neurohormonalnej

Przedstawiony schemat regulacji neurohormonalnej jest ogromnie uproszczony i ma jedynie ułatwić zrozumienie całokształtu przemian regulacji neurohormonalnej ustroju.

Czytaj dalej

Ośrodki seksualne w podwzgórzu część 2

Wiele danych o lokalizacji ośrodków seksualnych w podwzgórzu uzyskano poprzez uszkadzanie różnych okolic podwzgórza oraz obserwację czynności i zachowań seksualnych. Stwierdzono, że: 1) po zniszczeniu przedniej części podwzgórza u samców świnek morskich dochodzi do obniżenia aktywności seksualnej bez uszkodzenia czynności jąder 2) po uszkodzeniu pola przedwzrokowego u samców żab występuje zanik zachowań seksualnych 3) po uszkodzeniu przedniej części podwzgórza u samic szczurów dochodzi do znacznego osłabienia zachowań seksualnych 4) po obustronnych uszkodzeniach pola przedwzrokowego u samców szczurów dochodzi do postępującego spadku aktywności seksualnej przy nieuszkodzonej czynności przysadki i jąder jednostronne uszkodzenia nie wywołują powyższego skutku 5) po rozległych uszkodzeniach w okolicy pola przedwzrokowego i przedniej części podwzgórza stwierdzono trwały zanik aktywności seksualnej samców szczurów, który nie wracał po podaniu testosteronu. Niewielkie uszkodzenia doprowadzały jedynie do przejściowych zaburzeń w zakresie aktywności seksualnej, które można było wyrównywać w dużym stopniu przez podanie testosteronu. Być może, iż w przypadkach tych miało miejsce stopniowe przystosowanie się pozostałych specyficznych struktur nerwowych, które z biegiem czasu umożliwiały występowanie zbliżonych do prawidłowych, zachowań seksualnych 6) u wykastrowanych przedpubertalnie, a później traktowanych hormonami seksualnymi, samców szczurów, po zniszczeniu okolicy przedwzrokowej i przedniej części podwzgórza stwierdzono zachowania hiposeksualne typu męskiego, a po uszkodzeniu ośrodkowej części podwzgórza – zachowania hiperseksualne 7) nieznaczne uszkodzenia pola przedwzrokowego u samców i samic szczurów, a także u wykastrowanych samic, wywołują nasilenie się zachowań seksualnych typu męskiego (samice zachowywały się wobec partnerów jak samce) 8) uszkodzenie przedniej części podwzgórza powoduje osłabienie lub zniesienie aktywności seksualnej nie ustępujące po stosowaniu hormonów płciowych. Wszelkie te badania potwierdziły przypuszczenie, że oprócz postulowanego przez Hohlwega i Junkmanna (1932) seksualnego ośrodka podwzgórzowego regulującego wydzielanie gonadotropin (Sex-Center) w podwzgórzu znajduje się jeszcze jeden ośrodek seksualny {Mating- Center) sterujący zachowaniem seksualnym.

Czytaj dalej

Sterydowe hormony płciowe w plazmie u mężczyzny

Sterydowe hormony płciowe w plazmie u mężczyzny i ich źródło ku zmian poziomu estrogenów i progesteronu w cyklu menstruacyjnym. Kiedy indziej można ją stwierdzić dopiero po starannej analizie zmian poziomu hormonu w danym okresie, jak na przykład w cyklu wydzielania testosteronu u mężczyzn, trwającym przeciętnie 20 – 22 dni (Doering i wsp., 1975).

Czytaj dalej

Stymulacja seksualna

Od czasów Freuda mówi się często o sublimowaniu popędów. Według tej koncepcji, popęd płciowy może być np. uwzniośiony przez skierowanie energii ku spełnianiu zadań „wyższych”, np, ku twórczości artystycznej. Słabość tej koncepcji polega na tym, że artyści bynajmniej nie rezygnują z życia seksualnego – być może, iż chodzi tu o zjawisko zaangażowania w sprawy wysokiej wartości, gdy potrzeby seksualne nie mogą być zaspokojone. Podobnie odbiorca sztuki może także sublimować swój popęd seksualny, skierowując uwagę np. na sztukę, znajdując rów nowagę nie spełnionego życia seksualnego w głębokich przeżyciach estetycznych – i wówczas sztuka o elementach seksualnych pozwoli dostrzec w zachowaniach seksualnych nie tylko biologizm, lecz także swoiste piękno, wzniosłą ideę afirmacji życia itp.

Czytaj dalej

Zagadnienia kryminologiczne i wiktimologiczne

Istota pedofilii ukazuje się w świetle licznych badań empirycznych prowadzonych nad tym zjawiskiem. Niektórzy badacze struktury zjawiska wymieniają trzygrupy wieku sprawców: 1) wiek młodzieńczy – czyn wynika wtedy z braku progresji do bardziej dojrzałych stosunków seksualnych, 2) wiek średni – czyn jest wówczas objawem regresji, często spowodowanej stresem, 3) wiek starczy – działa tu poczucie samotności, izolacji społecznej, braku warunków do normalnego wyżywania się erotycznego. U ofiar można obserwować rozbudzoną ciekawość, nieraz emocjonalne zaangażowanie, łakomstwo na pieniądze czy inne przedmioty (słodycze). Ponieważ czyn przebiega na ogół bez stosowania siły, można suponować, że zachodzi tu jakaś interakcja (Mohr, Turner, 1967).

Czytaj dalej

Prostytucja jako zjawisko społeczne

Prostytucję uważa się na ogół za zjawisko społeczne, choć jednostkowy akt spółkowania z prostytutką można objaśnić w kategoriach biologicznych: przejawem poliandrii u kobiet i skłonnościami poligamicznymi mężczyzny. Jako zjawisko prostytucja ma jednak swoje głębokie korzenie społeczne, ekonomiczne, kulturowe, klasowe (obszernie o tych uwarunkowaniach pisze Bernsdorf, 1959). Prostytucję zalicza się powszechnie do zjawisk patologii społecznej. Ta ocena nie jest jednak wcale tak oczywista. Spotykamy przecież w nauce i w literaturze pięknej opinię zupełnie rozsądną, że prostytucja raczej sprzyja funkcjonowaniu elementarnej komórki społecznej – rodziny. Seksual- ne stosunki pozamałżeńskie mężczyzn, inne aniżeli przelotne obcowanie z prostytutkami, często prowadzą do rozbicia małżeństw, są brzemienne w tragiczne przeżycia ze względu na uczuciowe zaangażowanie partne- rów. Mówiąc tedy o prostytucji jako o zjawisku patologii społecznej, mamy na myśli nie tyle groźbę dezorganizacji więzi społecznych, ile towarzyszące temu zjawisku ujemne oceny natury obyczajowej, moralnej.

Czytaj dalej