Konsultacje lekarskie i opinie medyczne – Warszawa, Poznań, Kraków

Kształt i wielkość krzywizn tułowia zaczyna się formować w okresie przybierania przez niemowlę pozycji stojącej. Napięcie mięśni przyczepiających się do miednicy i wypełnienie brzucha ustawia miednicę w przodopochyleniu, które u dorosłych powinno wynosić 50-60°. Odruch utrzymujący tułów w wyproście (orto- statyczny) powoduje odgięcie górnego odcinka lędźwiowego i w ten sposób wytwarza się łordoza lędźwiowa. Lekkie grzbietowe zgięcie szyi * i nacisk ciężaru głowy wytwarza lordozę szyjną. Kifoza piersiowa rozwija się pod wpływem pociągania i czynności narządów wewnętrznych (ruchy oddechowe), ciężaru głowy i kończyn górnych. Zasadnicze znaczenie dla wielkości wytwarzanych krzywizn ma siła i napięcie mięśni działających na poszczególne odcinki tułowia. W okolicach łordozy masa mięśni jest duża (lędźwiowa, szyjna), w okolicy kifozy łączny poprzeczny przekrój mięśni grzbietu jest znacznie zredukowany.

W miarę nabywania sprawności ruchowej, u rozpoczynających chodzić dzieci, wyrabiają się mechanizmy odruchowej pracy mięśni utrzymujących postawę. W miarę nauki chodzenia dziecko uczy się rozluźniać jedne grupy mięśniowe, a napinać inne. W wieku przedszkolnym dziecko porusza się już swobodnie, a synergizmy i antagonizmy napięcia i pracy mięśni są już wytworzone.