Krwawienie miesięczne
Krwawienie miesięczne nie musi występować ściśle co 28 dni. Za prawidłowe uznano krwawienie, występujące co 21 do 30 dni. Zasadniczo muszą one być jednak okresowe. Oczywiście, że u jednej i tej samej kobiety poszczególne okresy miesiączkowe mogą wykazywać wahania o różnicach kilkudniowych.
Krwawienie miesiączkowe ustępuje samoistnie po pewnym czasie i nie trwa dłużej niż 7 dni. Nie należy uważać za nienormalne krwawienie jednodniowe, gdyż są to właściwości indywidualne poszczególnych kobiet. Zazwyczaj krwawienie trwa 3—5 dni. Wiek, w którym kobiety pokwitają waha się w granicach 12—16 lat, zależnie od rasy i klimatu. Główną jednak rolę odgrywa rasa a nie 'klimat. Są jednak opisane przypadki, w których miesiączkowanie rozpoczęło się w drugim roku życia, a w dziewiątym roku już odbył się poród. Przekwi- tanie zazwyczaj występuje między 45 a 50 rokiem życia, wyjątkowo spostrzegano przypadki miesiączkowania do 63 roku życia. Co do właściwości samej krwi miesiączkowej, to krew ta nie krzepnie, gdyż przy rozpadzie śluzówki zjawiają się zaczyny hamujące krzepnięcie. Ilość straconej krwi miesiączkowej trudno ściśle obliczyć (oparta na wadze zakrwawionych opasek lub obliczaniu hemoglobiny) i wynosi przeciętnie 50—250 g.
Miejsce i czas zapłodnienia jaja. Podczas stosunku płciowego, nasienie dostaje się do tylnego sklepienia pochwy, zawierając w jednym wytrysku miliony plemników, poruszających się w różnych kierunkach. Ponieważ część pochwowa macicy, prawidłowo położonej, jest zwrócona w kierunku sklepienia tytlnego., przeto nurza się ona w płynie nasiennym. Podrażnienie nerwów czuciowych w czasie stosunku doprowadzone do pewnej wysokości, wywołuje odruchowe skurcze, macicy i jajowodów. Skurcze te wyciskają z gruczołów macicy i szyi wydzielinę, którą
Dodaj komentarz