IZOPRENALINA – KONTYNUACJA
Dodatnie działanie chronotropowe izoprenaliny, wyrażające się przyspieszeniem rytmu zatokowego i pobudzeniem trzeciorzędowych ośrodków bodźcotwórczych, sprawia, że jest ona stosowana w leczeniu bra- dykardii opornej na inne leki oraz zaburzeń przewodzenia przedsionko- wo-komorowego, włącznie z blokiem całkowitym. W przypadku zespołu Morgagniego, Adamsa i Stokesa uzasadnione jest dożylne podanie izoprenaliny do czasu założenia elektrody endokawitarnej i rozpoczęcia stymulacji elektrycznej. Należy jednak pamiętać o szczególnie dużym niebezpieczeństwie migotania komór podczas wprowadzania elektrody do komory prawej, podczas równoczesnego dożylnego wlewu izoprenaliny. Sytuacji takiej często trudno uniknąć, dlatego niezbędne jest stałe monitorowanie elektrokardiograficzne przez cały czas zabiegu i uprzednie stworzenie możliwości natychmiastowej defibrylacji w razie potrzeby. Po rozpoczęciu sztucznej stymulacji wlew izoprenaliny należy przerwać.
W zaburzeniach przewodzenia przedsionkowo-komorowego, na tle przewlekłych zmian w naczyniach wieńcowych, może okazać się wystarczające podanie podjęzykowe lub doustne chlorowodorku izoprenaliny w dawce 5-15 mg co 1-4 h. Jednak przy tej metodzie podania ryzyko wtórnych arytmii jest jeszcze większe niż przy precyzyjnym dawkowaniu dożylnym.
Izoprenalina ze względu na działanie pobudzające receptory {Î w oskrzelach, bywa jeszcze niekiedy stosowana w leczeniu dychawicy oskrzelowej i stanów skurczowych oskrzeli. Konieczne jest jednak wówczas zachowanie zasad ostrożności, zwłaszcza u chorych z nadciśnieniem tętniczym i chorobą wieńcową, wobec często nasilonych dolegliwości dławicowych, komorowych zaburzeń rytmu, wzrostu ciśnienia tętniczego krwi oraz bólów i zawrotów głowy podczas stosowania leku.
Na oddzielne omówienie zasługują syntetyczne pochodne amin kate- cholowych, które wykazują bardziej wybiórcze działanie pobudzające receptory (łj,-adrenergiczne, znajdujące się w ścianie oskrzeli. Wśród leków tej grupy najwcześniej do leczenia dychawicy oskrzelowej wprowadzono orcyprenalinę. W porównaniu z efedryną lub pochodnymi izoprenaliny działa wolniej i nieco dłużej. Przy częstym i niekontrolowanym używaniu
Dodaj komentarz